Dlaczego warto zabrać książkę na drogę?

Idąc śladami dziecięcych bohaterów, na czele z tytułowym Weiserem jako przewodnikiem (również w dosłownym tego słowa znaczeniu, co sprawia, że książka jest idealna właśnie na drogę), odwiedzamy miejsca z pierwszym stron podręczników historii, ale – i co ciekawsze! – te bardziej intymne, lokalne enklawy, gdzie po dziś dzień spotykają się gdańszczanie. Plaża w Jelitkowie, zoo, rzeka Strzyża z kolejowymi mostami (ten najsłynniejszy, właśnie dzięki książce, został oficjalnie pożegnany i zburzony 5 czerwca 2013 w związku z budową Pomorskiej Kolei Metropolitalnej), trakty przez oliwskie lasy i morenowe wzniesienia, Gdańsk Główny ze słynnym gmachem Poczty Polskiej, Wrzeszcz, Brętowo, Oliwa – czytelnicy z łatwością odnajdą opisywane w książce miejsca. To powieść, która pozwala także poczuć i zrozumieć skomplikowaną tożsamość powojennego Gdańska i historię jego mieszkańców – niespotykaną, właściwie nigdzie indziej w Polsce, mieszaninę napływowej ludności. Wydany w 1987 roku „Weiser Dawidek” uznany został za najważniejszą książkę dziesięciolecia i uhonorowany m.in. Nagrodą Fundacji im. Kościelskich.

Ciekawy cytat:

Bo Weiser pokazał nam inną drogę do domu niż ta, którą przybyliśmy do oliwskiego zoo. Nie było tramwajowej pętli ani rozklekotanego tramwaju linii numer dwa, który kursując wtedy pomiędzy Targiem Węglowym a Oliwą, przejeżdżał obok zajezdni, naszej szkoły i kamienicy. Była za to droga Doliną Radości w górę, obok nieczynnej kuźni Cystersów nad dopływem Oliwskiego Potoku; były wysokie do kolan trawy na płaskowyżu, skąd jak z Bukowej Górki widać było morze; były głębokie jary i rozpadliny w cieniu bukowych liści; i był wąski, piaszczysty trakt przez sosnowy starodrzew, który miejscami mieszał się z brzozowymi zagajnikami i leszczynową gęstwiną.

Czytaj więcej o książce i autorze:

Wiadukt Weisera
Polityka: Tajemnica obcego